با توجه به افزايش استفاده از بتن در صنعت ساخت و ساز در سراسر جهان، تقاضا براي توليد بتن سبز رو به رشد است. استفاده از مواد بتني مانند مصالح و سيمان اثرات زيست محيطي منفي را به ارمغان مي¬آورد. استفاده بيش از حد از مصالح باعث تخليه منابع طبيعي مي¬شود. فعاليت¬هاي استخراج و حفر بي ملاحظه براي استخراج اين مواد مي¬تواند به محيط زيست آسيب برساند. از جمله اين آسيب¬ها مي توان به اختلال در اكو سيستم¬ آبي و خاكي و آلودگي هوا اشاره كرد. علاوه بر اين، صنعت توليد سيمان يكي از صنايع مهم مصرف¬كننده انرژي است و از همه مهم¬تر باعث انتشار گازهاي گلخانه¬اي مي¬شود. تجزيه و تحليل چرخه زندگي نشان داده است كه حدود 8/0 تن CO2 در توليد هر يك تن سيمان ساطع مي¬شود. بنايراين ضروري است كه قابليت مواد مختلف به-ويژه مواد حاصل از ضايعات صنايع، معادن و كشاورزي با توجه به اثرات زيست محيطي آن¬ها به¬عنوان جايگزين بتن مورد بررسي قرار گيرد. در اين ثبت اختراع از تركيب بيوچار ضايعات كشاورزي مانند سبوس برنج به¬عنوان ماده جايگزين¬كننده سيمان استفاده شد. به¬دليل شرايط توليد اين ماده، امكان آزاد¬سازي و انتشار گاز دي اكسيد كربن به اتمسفر بسيار كم است و در نتيجه استفاده از اين ماده مي¬تواند اثرات زيست محيطي توليد سيمان را كاهش دهد.